ประวัติความเป็นมาของการสานเข่ง
บ้านสวนเป็นตำบลหนึ่งที่อยู่ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสุโขทัย ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำนา ทำไร่ และเลี้ยงสัตวเป็นหลัก เมื่อประมาณปี พ.ศ.2508 ได้เกิดฝนแล้งติดต่อกันเป็นเวลาหลายปีทำให้ประชากรบางส่วนอพยพไปทำมาหากินในท้องถิ่นอื่นรวมทั้งคุณป้าฉลวย เมืองวุ่น ก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้น ท่านได้พาครอบครัวไปอยู่ที่เขาสมองแครง อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก และเริ่มได้เรียนรู้วิธีสานเข่งที่นั้นเป็น เวลา 3 ปี ต่อมาได้พาครอบครัวกลับมาบ้านสวนอีกครังหนึ่ง จึงได้นำวิชาความรู้การสานเข่งมาประกอบอาชีพด้วย เดิมนั้นท่านได้ชักชวนเพื่อนบ้านใกล้เคียงทำด้วยต่อมาชาวบ้านอื่นได้มาพบเห็นก็สนใจ และทำตามกันอย่างแพร่หลาย โดยเฉพาะเวลาว่างจากการทำนา ทำไร่ จึงเป็นอาชีพเสริมและมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกด้วยบางรายไม่มีที่ทำกินหรือมีน้อย ก็ยึดเป็นอาชีพหลักไปเลย เพราะเป็นงานไม่หนัก การลงทุนน้อย เดิมทีวัสด ุ(ไม้ไผ่รวก) ยังมีจำนวนมาก จึงได้ตัดกันได้ตามต้องการ โดยรวมกลุ่มกันโดยว่าจ้างรถไปลากในป่า โดยคิดค่าบริการลำละ 50 สตางค์ (พ.ศ.2512) สถานที่ที่ตัดไม้คือบริเวณระหว่างเขตอำเภอบ้านด่านลานหอยกับเขตติดต่อจังหวัดตากต่อมาได้มีพ่อค้าตัดมาขายส่งถึงบ้านในราคา ลำละ 1 บาท ปัจจุบันราคาลำละ 10 - 12 บาท